معرفی
محصور شدن کامل در دامنه سیستم حقوقی خودی، فخر نیست. بخشی از اندیشه از اندیشههای دیگر زاییده میشود. به همین دلیل میبایست به آراء دیگر سیستمهای حقوقی نیز نظر داشت و در تبعیت از «فَبَشِّرْ عِبَادِ الَّذینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ» (زمر/۱۷) تا مقدور است، سخنهای دیگر را شنید و بهترین را انتخاب کرد.
این سخن میتواند از آن غیرخودی باشد، اما سخنی صواب. البته که باید مهارتهای بومیسازی را چاشنی خروجی کرد و از حریم مبانی خودی در تقابل یا اقتباس از غیر، پاسداری نمود.
غایت این سخنشنوی، صرفاً تولید مواد خام نظری ولو مفید و مهم، جهت انباشت در گوشه کتابخانهها و جایی امن در حافظه رایانهها و نهایتاً رزومهسازی نیست. اقدام به تولید داده آنگاه میتواند توجیهپذیر باشد که در عرصه عمل، به نحو مفید به کار آید و گرهگشایی کند. غایت علم هم همین است: عمل، که فرمود «وَ اطْلُبِ الْعِلْمَ بِـاسْتِعْمَالِهِ» (بخشی از حدیث عنوان بصری).
زمینه کاربست علوم، به دلایل مختلفی تحصیل میشود. از آن میان، توسعه روابط بین سرزمینهای مختلف است که موجب افزایش ارتباط بین مردمان آن دیارها به دلایل مختلف (از تجارت و کسب و کار تا روابط شخصی) میشود و طبعاً نیازمندیهای حقوقی جدیدی را موجب میگردد.
در روزگاری که سپری میکنیم، چند سالی است توسعه بیش از پیش روابط ایران و چین، این جرقه را در اذهان علاقمندان حقوقی ایجاد کرده است که میبایست نیازمندیهای حقوقی این روابط، به ویژه روابط تجاری، شناسایی شده و پاسخ مقتضی داده شود.
برای این منظور، هسته پژوهشی دانشجو محور با عنوان «مطالعات حقوق ایران و چین» در دانشکده معارف اسلامی و حقوق دانشگاه امام صادق علیهالسلام، با سرپرستی دکتر طاهر حبیبزاده در دی ماه سال ۱۴۰۳ برای پاسخ به همین نیاز تشکیل شده است تا بتواند با انجام فعالیتهای پژوهشی کاربردی و ارتباطگیری با فعالان این عرصه و اخذ تجارب و نظرات آنها، با تولید محتوای حقوقی مورد نیاز، به تدریج به سهم خود گامهای مؤثری بردارد.
دفعات مشاهده: 110 بار |
دفعات چاپ: 8 بار |
دفعات ارسال به دیگران: 0 بار |
0 نظر