جلسه افتتاحیه هفته چین
1700 سال با جاده ابریشم
فرصت‌های تحصیل و فراگیری زبان چینی از نگاه امام صادقی‌های دانش‌آموخته از دانشگاه‌های چین

سخنرانان: دو نفر از دانش‌آموختگان دانشگاه امام صادقعلیه السلام آقایان دکتر اکبریه (دکتری بازاریابی از دانشگاه ووهان چین) و سیدحسن حسینی(دانش آموخته دانشگاه فرهنگ و زبان چین) 
دبیر علمی: دکتر محمدرضا عطاردی (عضو هیات علمی دانشکده معارف اسلامی و مدیریت)
میهمانان ویژه: دکتر سیدمجتبی امامی، دکتر میثم لطیفی
برگزار کننده: هسته بازرگانی بین الملل دانشکده معارف اسلامی و مدیریت.

 سخنران اول این جلسه که جناب آقای دکتر سیدحسن‌حسینی دانش‌آموخته ‌دانشگاه امام صادقعلیه السلام و دانش آموخته دانشگاه زبان و فرهنگ چین بودند که با مقدمه زیر در خصوص جایگاه کنونی کشور چین در عرصه بین‌الملل سخنان خود را آغاز کردند:
   در سال2011 چین اقتصاد دوم دنیا شد و پس از پشت سرگذاشتن ژاپن توانست جایگاه دوم را درجهان تا به امروز حفظ کند و پیش‌بینی ‌می‌شود در جنگ تجاری پیش رو، چین قدرت اول جهان شود. هدف از جنگ تجاری کنونی ترامپ، تعدیل سهم صادراتی آمریکا و چین است چرا که از  500 میلیارد دلار رابطه تجاری آمریکا و چین،350 میلیارد دلار سهم صادراتی چین و تنها 150 میلیارد دلار سهم صادراتی آمریکا است.
در مجموع باید گفت که آمریکا چین را بسیار جدی گرفته است و در حال ضربه زدن به آن از طرق مختلف است.
اولین شریک تجاری ایران، چین است تا آنجا که بعد از تحریم خرید نفت ایران از جانب ایالات متحده، چین همچنان به صورت رسمی از ایران نفت می‌خرد. همچنین جمعیت1.300 میلیاردی چین فرصت بزرگی را در اختیار تجار ایرانی قرار می‌دهد.
ایران در قلب ابرپروژه جاده ابریشم قرار دارد؛ حدود 60 کشور جهان در این ابرپروژه که در سال 2013 توسط چین تعریف شده مشارکت دارند و کشور چین1300 میلیارد دلار برای آن سرمایه کنار گذاشته است. در این پروژه، دور زدن تحریم‌ها میسر می‌شود که البته در سال‌های گذشته دولت ایران نسبت به آن توجه لازم را نداشته است.
ایشان در ادامه، توضیحات زیر را در خصوص زبان چینی و اهمیت آن ارائه کردند: چینی‌ها زبان انگلیسی خوبی ندارند و از جنبه فرهنگی و البته زبان‌شناسی به راحتی نمی‌توانند از زبان چینی فاصله بگیرند. عدم توانایی آنها بر تکلم به زبان انگلیسی، علت روی آوردن ما را به زبان چینی مشخص می‌کند. 
 در تمام دنیا 500 مرکز آموزش رسمی زبان چینی وجود دارد که130 مرکز آن در ایالات متحده وجود دارد. طبق گزارش بریتیش‌کانسل، در بین زبان‌های مورد نیاز در آینده، زبان چینی رتبه چهارم را دارد؛ هم اکنون در مهدکودک‌های بریتانیا زبان چینی شروع به آموزش دادن شده است .
همینطور بن سلمان پس از بازگشت از سفر اخیرش به چین مصوبه‌ای را ابلاغ کرد که زبان چینی در مدارس و دانشگاه‌های عربستان ارائه شود. در واقع حتی کشورهای عربی هم که معمولا رویکرد غربی دارند، شروع به کار کردن روی زبان چینی کرده‌اند.
یکی از علل سختی زبان چینی مربوط به آواهای آن است; در واقع هر کلمه یا کاراکتر به چهار آوا بیان می‌شود که به آن تُن می‌گویند. 
زبان چینی هم مانند تافل دسته بندی‌ای دارد با عنوان HSK (امتحان سطح زبان چینی) که دارای 6 سطح است و تعداد کلماتی که در هر سطح باید یاد بگیرید، مشخص است; در سطح یک، 150 کلمه، در سطح دوم 150 کلمه، در سطح سوم 300 کلمه، سطح چهارم 600 عدد، در سطح پنج 2500 عدد و در سطح شش هم 2500 کلمه اضافه می‌شود که در مجموع زبان آموزان باید 5000 کلمه فرا بگیرند. 
قبلا زبان چینی دارای 70 تا 80 هزار کاراکتر بوده است، ولی دولت چین در سال 1957 در حرکتی برای ساده‌سازی زبان چینی آن را به 3500 کاراکتر کاهش داد. در واقع در‌صورتیکه شما این 3500 کاراکتر را بدانید می‌توانید 99% یک روزنامه چینی را بخوانید. چینی‌ها خودشان ظرف شش سال این تعداد را فرا می‌گیرند (سالی تقریبا 500 کاراکتر).
پس ‌از ایشان دکتر اکبریه، سخنرانی خود با موضوع تحصیل و فرصت‌های تحصیلی در چین را آغاز کردند. در ابتدا ایشان مقدمه زیر را در خصوص عدم شناخت کافی دو کشور جمهوری اسلامی ایران و چین از یکدیگر بیان داشتند:
همانطور که ما دیدگاه درستی نسبت به چین نداریم، چینی‌ها هم کشور ما را به درستی نمی‌شناسند، حتی بعضا فرق ایران و عراق را نمی‌دانند! و گمان می‌کنند در کشور ما شرایط جنگ داخلی حاکم است تا آنجا که برخی برای حضور در ایران از دولت خود تقاضای تضمین امنیت می‌کنند! 
البته در سال‌های اخیر چین سعی در شناساندن خود به سایر کشورها را دارد و مسئله‌ای مثل بورس‌های تحصیلی را به صورت گسترده برای کشورهای دیگر فراهم کرده است. بهترین بورسیه‌ای که داده می‌شود مربوط به آکادمی علوم چین است که علاوه بر مسکن، حدود8000 یوآن به دانشجویان بورسیه پرداخت می‌کند.
البته این بورس‌ها مخصوص دانشجویان ارشد و دکتری است و به دانشجویان لیسانس اصلا بورس تعلق نمی‌گیرد. 
در خصوص بورس‌های فوق لیسانس یکی از مشکلات این است که خوابگاه‌ها دو نفره است و ممکن است با دانشجویان کشوری دیگر هم‌اتاق شوید که از نظر فرهنگی با هم تفاوت دارید. البته می‌توانید خودتان نسبت به اجاره منزل اقدام نمایید. در انتخاب شهر‌ها دقت کنید، در این خصوص توصیه می‌شود پکن، شانگهای و گوانگژو به دلیل هزینه‌های زیاد زندگی را انتخاب نکنید; ولی شهری مثل ووهان می‌تواند برای دانشجویان ایرانی بهتر باشد.   
یک نکته مهم در انتخاب دانشگاه، لیست وزارت علوم است که باید پیش از عزیمت به چین آن را بررسی کنیم و سطح علمی دانشگاه را ارزیابی کنیم.
چین سومین کشور از جهت اشتغال است و بر خلاف انتظارات، وضعیت بسیار خوبی از این جهت دارد لذا امکان این که دانشجویان در حین تحصیل مشغول به کار شوند، وجود دارد. 

در ادامه این جلسه پرسش و پاسخ دانشجویی آغاز شد. ایشان در پاسخ به سوالی در خصوص نحوه گرفتن بورس از چین گفتند که در صورتیکه شما در اولین سال تحصیلی مقطع کارشناسی هستید فرصت کافی دارید تا با یکی از اساتید چینی مرتبط شده و تقاضای بورس کنید و در این صورت قطعا به شما بورس تعلق خواهد گرفت. سعی کنید در مرحله اول بورس UCAS و یا CSC بگیرید. 
در حال حاضر چندین نفر از دانشجویان دانشگاه امام‌صادقعلیه السلام بورسیه‌های چین را گرفته‌اند و در حال تحصیل در این کشور هستند.
دیدگاه چینی‌ها به دانشجوی خارجی معمولا بدین صورت است که باید به این افراد فرهنگ و زبان چینی آموزش داد تا  مروج فرهنگ چین باشند و بحث آموزش علمی به دانشجوی خارجی برای چینی‌ها اولویت ندارد.
در واقع برای آنها اهمیتی نداشت که دانشجوی خارجی درس می‌خواند یا خیر! بلکه باید خود دانشجو تلاش کند تا فرا بگیرد، البته به صورت‌کلی سطح علمی اساتید بسیار بالاست.