یَا  مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ  وَ  الْأَبْصَارِ 
 یَا   مُدَبِّرَ   اللَّیْلِ   وَ    النَّهَارِ 
 یَا   مُحَوِّلَ  الْحَوْلِ  وَ الْأَحْوَالِ 
 حَوِّلْ حَالَنَا  إِلَی أَحْسَنِ  الْحَالِ

رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید
وظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبید

صفیر مرغ برآمد بط شراب کجاست
فغان فتاد به بلبل نقاب گل که کشید

ز میوه‌ های بهشتی چه ذوق دریابد
هر آن که سیب زنخدان شاهدی نگزید

مکن ز غصه شکایت که در طریق طلب
به راحتی نرسید آن که زحمتی نکشید

ز روی ساقی مه وش گلی بچین امروز
که گرد عارض بستان خط بنفشه دمید

چنان کرشمه ساقی دلم ز دست ببرد
که با کسی دگرم نیست برگ گفت و شنید

من این مرقع رنگین چو گل بخواهم سوخت
که پیر باده فروشش به جرعه‌ای نخرید

بهار می‌ گذرد دادگسترا دریاب
که رفت موسم و حافظ هنوز می نچشید